وینگ چون

ارسال شده توسط مدیر وب سایت در تاریخ فوریه 12, 2013 در | 0 دیدگاه

وینگ چون WT

وینگ چون برای اولین بار توسط استاد ییپ من از چین خارج شد. استاد ییپ من پس از حملهٔ ژاپن به چین، در سال ۱۹۴۹ از شهر خود فوشان به هنگ کنگ سفر کرد و اولین باشگاه وینگ چون رو در آنجا دائر کرد. درواقع اولین و تنها فدراسیون و سازمان وینگ چون متعلق به استاد ییپ من بود. وی این سبک را از حالت کلاسیک به شکل امروزی دست بندی کرد.

پس از مرگ استاد ییپ من شاگردهای ایشان از جمله دو فرزندش ییپ چونو ییپ چینگ و برخی از شاگردانش مانند جیم فونگ، لوک ییو، ویلیام چونگ،لئونگ شنگ، ولو من کام، چیو یان، لی وینگ و ییپ بو چینگ هر کدام یک سازمان یا فدراسیون در کشورهای مختلف جهان تشکیل دادند و ادامه به تدریس وینگ چون به شاگردان جدید کردند. یکی از معروفترین آنها لئونگ تینگ بود که شاگرد لئونگ شنگ، شاگرد ییپ من، بوده و مؤسس سازمان بین‌المللی وینگ چون (WT) است. این سازمان به علت داشتن شاگردانی همچون کیت کرنشپشت و امین بزتپ به شهرت زیادی رسید. این سازمان در بیش از ۶۰ کشور دنیا شعبه داشته و طرفداران بسیاری در دنیای غرب دارد. امروزه بیش از ۲۰۰۰ مدرسه وینگ چون تنها در اروپا وجود دارد، که بیشتر آنها در کشور آلمان و همسایگانش می‌باشد. با بیش از ۱٫۰۰۰٫۰۰۰ هنرجو در سرتاسر دنیا، این سازمان یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های هنرهای رزمی می‌باشد. سازمان این رشد و ترقی را اساساً مدیون شاگرد ارشد آلمانی لئونگ تینگ، یعنی کیت کرنشپشت می‌باشد. سازمان اروپایی وینگ چون در قصر لانگنزل در کشور آلمانواقع شده‌است که بطور تمام وقت و بیش از ۶ ساعت در روز، وینگ چون را به هنرجویان علاقه‌مند آموزش می‌دهد.

دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائوو چام کیوبعلاوهٔ تمرینات و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد. در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یاد گرفته می‌شود.

در ادامه درجات شاگردی ۱۲ درجه استادی نیز وجود دارد. در سطوح مربیگری، هنرجو تمرینات را در غالب برنامه‌های پیشرفته وینگ چونWT آغاز می‌کند.

بیو جی

موک یان جونگ (آدمک چوبی)

لوک دیم بون کوآن فا («نیزه شش و نیم نقطه‌ای» یا چوب بلند)

بارت چام دائو (قداره برنده هشتی شکل یا شمشیر پروانه‌ای شکل)

سطوح مربیگری به خودی خود سه بخش تقسیم می‌شود:

۱تا ۴ تکنسینی

 ۵تا ۸ پراکتسینی

  ۹تا ۱۲ فیلسوفی

هر یک از اسم‌های سه قسمت ایده و کانونی مرکزی در ورای چگونگی مبارزه دارد که در نسبت به همان سطح انتظار می‌رود. از یک تکنسین انتظار می‌رود که با تکنیک‌هایش مبارزه کند. از یک پراکتسین انتظار می‌رود که یک مبارز تجربی کامل باشد و یک فیلسوف باید عناصر عقلی و معنوی را به خوبی درک کرده باشد.

مدارک 1 الی 12 هنرجویی توسط سازمان وینگ چون ایران صادر شده و هنرجویانی که 12 درجه شاگردی را پشت سر بگذارند؛ می توانند در آزمون های مربوط به مدرک تکنسینی شرکت نمایند و پس از قبولی در آزمون، نسبت به دریافت حکم بین المللی تکنسینی که توسط سازمان وینگ چون آلمان صادر می شود؛ اقدام نمایند.

وینگ چان جیت کان دو

بروس لی در هنگ كنگ بزرگ شد و آموزش كونگ فوي وينگ چان را از استاد بزرگ ييپ من آموخت و سپس با معرفتی که از دانش این هنر ها کسب کرده بود، تغییراتی در بعضی از اصول و تکنیک های وینگ چان بوجود آورد و در سال 1967 سبک جیت کان دو را ابداع نمود؛ وینگ چان پایه و اساس جیت کان دو، در درگیری در فاصله ی نزدیک به حریف، می باشد . بروس لی تغییرات متعددی را در وینگ چان اعمال کرد که از این تغییرات می توان به نحوه ی ایستادن هنگام مبارزه و چی سائو، گارد مبارزه و یا رقص پاها اشاره کرد. از آنجا که وینگ چان در درگیری در فاصله نزدیک با حریف، نقش بسزایی داشته و سبک بسیار قدرتمندی می باشد در جیت کان دو از پایه به هنرجویان وینگ چان آموزش داده می شود تا هنرجو در فاصله ها و موقعیت های دیگر مبارزه مثل کیک بوکس، در گیری درخاک و … نیز بتواند از اصول کاربردی وینگ چان استفاده کند .

بسیاری از سبک های مختلف وینگ چان، امروزه مدعی می شوند که بروس لی مدت کمی زیر نظر ایپ من تمرین کرده و درک درستی از وینگ چان نداشته است که در جواب باید عنوان کنیم که بروس لی وینگ چان را تا سطوح بالا زیر نظر ایپ من آموزش دیده بود و همچنین در زمینه هنرهای رزمی تحقیقات و مطالعات زیادی را انجام داده و کتابخانه ای با بیش از 2500 کتاب در زمینه هنر های رزمی داشته که تمامی آنها را مطالعه و حاشیه نویسی کرده بود. همچنین امروزه می بینیم که بسیاری از شاخه های نوین وینگ چان، دنباله رو نگرش بروس لی شده و همراه با وینگ چان سبک هایی از قبیل جوجیتسو برزیلی، کالی و اسکریما فیلیپینی و … را آموزش داده و تمرین می کنند .همچنین لازم به ذکر است دلیل شهرت و محبوبیت جهانی امروزه وینگ چان این است که، بروس لی در سال 1964 پس از مبارزه با ونگ جک من توانست قانون عدم آموزش وینگ چان به سفید پوستان را شکسته و در فیلم های رزمی خود نیز بسیاری از فنون وینگ چان را به نمایش می گذاشت، لذا جامعه جهانی وینگ چان امروزه محبوبیت خود را مدیون بروس لی می باشد .

منابع :

کتابهای شیوه رزمی بروس لی ؛ نوشته ی بروس لی و او اویه هارا ؛ مترجم : روبن شاهوردیان

انتشارات علم و حرکت

http://en.wikipedia.org/wiki/Jeet_Kune_Do

http://en.wikipedia.org/wiki/Wong_Jack_Man

(هر گونه کپی برداری و استفاده از این مطلب و یا دیگر محتوای وب سایت، جهت آموزش،تکثیر و یا درج در سایت ها یا وبلاگ های دیگر غیرقانونی بوده و از لحاظ شرعی حرام می باشد، جهت استفاده از مطالب، باید با استفاده از قسمت تماس با ما وب سایت، با ما تماس برقرار کرده و نحوه ی استفاده از مطالب را به ما اطلاع دهید و هنگام استفاده از مطلب، منابع را به همراه درج لینک مستقیم ذکر نمایید.)